Zorla Büyüdük

Edit: Çoğul konuşuyorum çoğul. İnsanlar! Bir kişiye özel bir durum değil hani bu. Olsa zaten dile getirmem. He bir de kimseyi suçlamıyorum. Allah böyle istedi ve oldu. Sadece o insanlar haddini yerini bilsin boş yere konuşmasınlar istiyorum hepsi bu.Edit yapıp yapıp duracak mıyım acep?

 Yine kar kış kıyamet. Her hava kapadığında kendini güneşli günlere anlıyorum bir bela, bir üzüntü bekliyor bizleri. 2015'e kızıyordum. Sevdiklerimizi bizden aldı diye. 2016 güzel olsun istedim. Hatta dileklerimi bile yazdım. Kayıplarımız olmasın, sevmediğimiz insanlar geri dönmesin istedim. Olmadı. Olduramadık. Kader var ya hani yazılmış olan, bir türlü değiştiremediğimiz he işte yine öyle bir gün. Adını bile duymak istemediğim, varlığını bile unuttuğum insanlar var bu hayatta. Ama yine de kendini hatırlatmak istiyor. Yok yok unutmadım. Unutmayacağım. Ben insanların yaptığı iyilikleri unutup kötülükleri asla unutmam. Hele ki acımız varken acımızı delen zorlayan insanları asla unutmam. Öyle kin beslerim ki bazen kendimden korkarım.
     Dedemi kaybettik. Ardından müthiş bir koşuşturma aldı bizi. "Yerine okuma" diye adlandırdıkları benim anlam veremediğim şeyler ( 7si 40ı 52 si diye imamların bile onaylamadığı olaylar silsilesi) aldı başını gitti. Böyle bir durumda bloga değil yazı yazmak yemek yemeye vakit zor buldum. Şimdi tek tek okuyorum yazılan yorumları gönderilen mesajları atılan mailleri (!). Yanımda olan baş sağlığı dileyen güzel arkadaşlarım Allah hepinizden razı olsun. Bana ve aileme çok destek oldunuz. Allah hiçbirinize acı göstermesin.
    Bunun yanı sıra sosyal medyada ( instagram) acımı sizlerle paylaştığım için bazı tepkiler de almadım değil. Abuk sabuk konuşanlar ( ig de takılacağına Kur'an oku vs) oldu. Bakın cancağızlarım, bakın gardaşlarım, bakın çok bilmiş Dünya'yı kendine mal eden insancıklarım. Mutluluklar paylaştıkça çoğalır. Hani bunu hepimiz biliriz. Acılar da paylaştıkça azalır. Bunu da yazın o çok bilmiş akıllarınıza. İnsanlar acıları, sıkıntıları, üzüntüleri ya da ne bilim işte kafası dağılsın diye her şeye sarılır oluyor. Bunun size nesi batıyor ben anlayamıyorum.Acılarla beslenen kara böcükler! gibi olmayın yahu. Ne gerek var.
    Güzel günler de gelecek. Bizler umudumuzu kaybetmeyelim. Her şey insanlar içindir. 2016-2017'den beklentilerim hala devam ediyor. İş telaşı, çeyiz hazırlıkları, düğünlere hazırlık vs. Güzel şeyler olacak. Tabi bunlara da engel olmaya çalışanlar da olacak. Alıştık sanırım. Hayat böyle. Zorla büyüyoruz. Zorluklarla harmanlandık. Ben bile büyüdüm.
    Hayatınıza olumsuzluklar getiren insanları yaşamınızdan çıkarın. Kendinize yapacağınız en büyük iyilik bu olacaktır.
    Bir sonraki yazımda ( Allah kısmet ederse demeliyim) Çeyiz hazırlıklarından, çeyiz listesinden bahsedeceğim. Ben neyi nereden nasıl aldım listeleri nasıl oluşturdum bunları anlatacağım. Her şeye rağmen hayat devam ediyor. Keşke bazı pürüzler de toptan yok olsa. Ama o günlere de az kaldı.