2015 yılı genel haliyle ülkeme, blog alemine ve bana maalesef ki acıyla, üzüntüyle gelip öyle de gitti. Bu yıl içinde bir çok kayıplar verdik. Gerek canımdan kanımdan olanlar gerekse hiç yüzünü görmediğim, tanışmadığım halde kalbime dokunan diğer güzel insanlardan... Hiç beklenmedik kayıplardı bunlar. Ölümün beklenileni mi vardı demesin şimdi kimse bana(!) Var maalesef. Hastalıklar biliniyorsa kendimizi bu fikre alıştırmaya çalışırız. Yapabilir miyiz ? Pek sanmıyorum. Ben yapamadım en azından. Ama en azından böyle olacağını biliyordum, dolu dolu yaşadık son zamanları diyerek insan içini bir nebze olsa rahatlatabiliyor. Peki ya aniden kayıp giden yıldızlar? Ne olduğunun bile farkına varamıyoruz. İnanamıyoruz, inanmak istemiyoruz. Üzerinden günler, aylar geçse de o fikre alışamıyor, onu kabullenemiyoruz. Ölümün kabul edilir bir yanı yok insan kalbinde maalesef. Tek yapılabilecek şey Allah'a sığınmak, sabır istemek. Her şerde bir hayır vardır demişler ya büyükler; ölümün de bir hayrı var mıdır? Sonunda melek olmak, bu dünyadan uçup gitmek, cennette bir arada olunacağına inanmak vs. Hayır bunlardır belki de. Ne bileyim, insan canından can gidince hayrı arar mı dersiniz?
